Ervaren a cappella-koor met een noordse klank

Nordglød Kamerkoor is een ambitieus amateurkoor met 32 zangers. Het koor zingt klassieke koormuziek in 4- tot 8-stemmige arrangementen – meestal a cappella.

De ambitie van Nordglød is om belangrijke, actuele boodschappen over te brengen in een klassiek, noordelijk idioom en zo een brug te slaan tussen de klassieke muziek en het moderne dagelijkse leven. De klank is zuiver, homogeen en uitgebalanceerd en weerspiegelt de contrasten die ons in het Noorden omringen. Het licht en het donker. De vreugde en de melancholie. Het kwetsbare en het monumentale.

De vaste dirigent en artistiek leider van Nordglød is Karen Ertbølle Madsen. Karen is opgeleid aan het Koninklijk Deens Conservatorium en heeft alle zangers van het koor geselecteerd met de pure, noordse klank als ideaal.

Skoven er så underfuld
Muziek: John Høybye, Tekst: Eva Chortsen

Efterår og æbletid
Muziek: Bo Holten, Tekst: Ole Dalgaard

Høst-serenade
Muziek: Bjarne Hoyer, Arr.: Svend S. Schulz ,Tekst: Kurt Fotel,

Regn
Muziek: Finn Roar, Arr.: Gustav Ertbølle, Tekst: Tove Ditlevsen

Høbjærgning ved havet
Muziek: Vagn Holmboe, Tekst: William Heinesen

—

Ave Maris Stella
Muziek: P. E. Lange-Müller, Tekst: Thor Lange

Hvor elskelige er dine boliger
Muziek: Bjørn Hjelmborg, Tekst: Psalmen, Psalm 8

—

Tyst är det rum
Muziek: Gabriella Gullin, Tekst: Pär Lagerkvist

Det är vackrast när det skymmer
Muziek: Kaj-Erik Gustafsson, Tekst: Pär Lagerkvist

Skal blomsterne da visne
Muziek: Carl Nielsen. Arr.: John Høybye, Tekst: Helge Rode

Sænk kun dit hoved, du blomst
Muziek: Carl Nielsen. Arr.: John Høybye, Tekst: Johannes Jørgensen

—

Als ick U vinde
Muziek og tekst: Hubertus Waelrant

Ic seg adiu
Muziek: Georg Forster, Tekst: anonym

Gurre
Muziek: Henrik Rung ,Tekst: H. C. Andersen

I Danmark er jeg født
Muziek: Poul Schierbeck, Tekst: H. C. Andersen

Muziek: John Høybye, Tekst: Eva Chortsen

Deens

Skoven er så underfuld
af dis og sære dampe
Se min kurv er også fuld
af efterårets svampe

Alle fugle rejser bort
derhen hvor tanken ender
Jeg har gemt et vingesus
imellem mine hænder

Jeg har tømt min rigdom ud
og sætter mig og tæller
fuglefløjt og troldedrøm
og gule kantareller

Vlaams

Het bos is zo wonderlijk
van nevels en vreemde dampen.
Zie, mijn mandje is ook vol
van de herfstpaddenstoelen.

Alle vogels trekken weg
naar waar de gedachte eindigt.
Ik heb een vleugelslag bewaard
tussen mijn handen.

Ik heb mijn rijkdom uitgegoten
en ga zitten en tellen:
vogeltjesfluiten en elfenwens,
en gele cantharellen.

Muziek: Bo Holten, Tekst: Ole Dalgaard

Deens

Efterår og æbletid
Brombærhøst og vilde blomster
Lidt er alt hvad jeg begærer
Le og græde, være her!

Frostklart vintervejr og sne
Istap-dryp og juleroser
Lidt er alt hvad jeg begærer
Le og græde, være her!

Sommersol og brune ben
Dugfrisk græs og hø i stakke
Lidt er alt hvad jeg begærer
Le og græde, være her!

Græs i flok og ruskeregn
Løvfaldstid og stubbemarker
Lidt er alt hvad jeg begærer
Le og græde, være her!

 Året skifter op og ned
Slutter stille, livet med!
Lidt er alt hvad jeg begærer
Le og græde, være her!

Vlaams

Herfst en appeltijd,
bramenoogst en wilde bloemen.
Weinig is alles wat ik begeer:
lachen en wenen, hier te zijn!

Vorsthelder winterweer en sneeuw,
ijskoud druppelen en kerstroos.
Weinig is alles wat ik begeer:
lachen en wenen, hier te zijn!

Zomerzon en bruine benen,
dauwfris gras en hooi in stapels.
Weinig is alles wat ik begeer:
lachen en wenen, hier te zijn!

Gras in zwermen en rukregen,
bladerval en stoppellanden.
Weinig is alles wat ik begeer:
lachen en wenen, hier te zijn!

Het jaar wisselt op en neer,
eindigt stil, het leven mee!
Weinig is alles wat ik begeer:
lachen en wenen, hier te zijn!

Muziek: Bjarne Hoyer, Arr.: Svend S. Schulz ,Tekst: Kurt Fotel

Deens

Når kornet er bjærget i lade
og lyset går langsomt på hæld,
da klinger min høst-serenade:
Farvel, lyse nætter, farvel.

I drog mod det ukendte,
mod solens og rosernes kyst,
men tændte en strålende stjerne
på himlen, til håb og til trøst.

Nu flygter min sommer mod syden
med vibe og drossel og stær,
og langt under månen går lyden
af svanernes susende hær.

I skoven bli’r lyst mellem løvet
og mørket forøger sin magt,
men stjerne vil højt over støvet
gå rolig sin ensomme vagt.

I lyse, I blundende nætter,
nu tak for hver time i år,
for blomster og drossel-duetter
og varsel om grøde og vår.

Jeg ved, jeg tålmodig skal vente,
vi mødes jo atter til maj,
for stjernen deroppe, I tændte,
står vagt for at vise jer vej.

Vlaams

Wanneer het graan is binnengehaald in de schuur
en het licht langzaam begint te tanen,
dan klinkt mijn oogst-serenade:
Vaarwel, lichte nachten, vaarwel.

Jullie trokken naar het onbekende,
naar de kust van zon en rozen,
maar jullie ontstaken een stralende ster
aan de hemel, tot hoop en tot troost.

Nu vlucht mijn zomer naar het zuiden
met kievit en lijster en spreeuw,
en ver onder de maan klinkt het geluid
van het suizende leger van zwanen.

In het woud wordt het lichter tussen het loof,
en het donker vergroot zijn macht,
maar sterren zullen hoog boven het stof
rustig hun eenzame wacht vervullen.

O lichte, o sluimerende nachten,
nu dank voor elk uur van het jaar,
voor bloemen en lijsterduetten
en teken van oogst en van voorjaar.

Ik weet dat ik geduldig moet wachten,
wij ontmoeten elkaar weer in mei,
want de ster daarboven, door u ontstoken,
houdt de wacht om u de weg te tonen.

Muziek: Finn Roar, Arr.: Gustav Ertbølle, Tekst: Tove Ditlevsen

Deens

Venner der gik og venner der kom,
regn over sortegrå tage,
tårer der drypper og falder så blødt,
én du har elsket, og én du har mødt,
da der ikke var lykke tilbage.

Regndråbers fald mod din åbnede hånd,
våde og skinnende blade,
rendestensfloder og hastende skridt,
et barn går imod dig, men er ikke dit,
og blir borte i barndommens gade.

Snart skal du sove så sødt, så dybt,
var du mon éngang vågen?
Dryppende dråber fra modent korn,
dagen er borte – nymånens horn
skinner fortabt gennem tågen.

Gråden er stilnet – stjernerne står
som klokker, der svinger og ringer –
Den du har mistet er lysende nær,
sindet er blødt som et regnbueskær –
natten har vældige vinger

Vlaams

Vrienden die gingen en vrienden die kwamen,
regen over zwartgrijze daken,
tranen die druppelen en zacht vallen,
één die je hebt liefgehad, en één die je hebt ontmoet,
toen er geen geluk meer over was.

Het vallen van regendruppels op je open hand,
natte en glanzende bladeren,
rioolriviertjes en haastige stappen,
een kind loopt naar je toe, maar is niet van jou,
en verdwijnt in de straat van de kindertijd.

Spoedig zul je zoet en diep slapen,
was je ooit echt wakker?
Druppelende druppels van rijp koren,
de dag is voorbij – de nieuwe maan
schijnt verloren door de mist.

Het geween is verstild – de sterren staan
als klokken die zwaaien en luiden –
Degene die je hebt verloren is licht nabij,
de geest is zacht als een regenboogschijn –
de nacht heeft machtige vleugels.

Muziek: Vagn Holmboe, Tekst: William Heinesen

Deens

Hørte I havets åndedrag 
gennem leernes Sang i den dalende dag. 
En stund er vort liv – vort liv ved havets bred, 
Havets liv varer evigt ved. 

Luftningen strejfer med afgrundsgys 
ansigter ramt af det synkende lys. 
I alles blikke det samme skær 
af natten, der tøvende rykker nær. 

Åben og isblå står himlen i nord, 
klar over diset og søvntung jord. 
Havsuset stiger for skumringens vind. 
Skynd jer, høstfolk, før nat strømmer ind.
Havets liv varer evigt ved. 

Vlaams

Hoorden jullie de adem van de zee
door het gezang van de hooibergen in de dalende dag?
Een ogenblik is ons leven – ons leven aan de oever van de zee,
Het leven van de zee duurt eeuwig voort.

De wind strijkt met een afgrondige rilling
over gezichten getroffen door het zakkende licht.
In ieders blik dezelfde glans
van de nacht die aarzelend dichterbij komt.

Open en ijsblauw staat de hemel in het noorden,
helder boven de nevelige en slaperige aarde.

Muziek: P. E. Lange-Müller, Tekst: Thor Lange

Deens

Hil Dig, Havets Stjerne, Stjerne, klare, milde,
Redningsblus på Verdens mørke Vover vilde!
Stærke Lys i Natten, alle Blindes øje,
Hil Dig, Havets Stjerne, hjælp, Guds Moder høje!

Hjælp os Vej at finde hjem til Ham, hvem alle vaadestedte
Sjæle dybt til Fode falde!
Hil Dig, Havets Stjerne med din Søn tilsammen,
med vor Sol, Alverdens Gud og Frelser! Amen.

Vlaams

Wees gegroet, Sterre der Zee, helder en mild,
reddingslicht op de wilde, donkere baren der wereld.
Sterk licht in de nacht, oog voor allen die blind zijn,
Wees gegroet, Sterre der Zee, help ons, heilige Moeder Gods!

Leid ons op de weg naar Hem,
voor wie alle vermoeide en beproefde zielen zich neerbuigen.
Wees gegroet, Sterre der Zee, samen met uw Zoon,
onze Zon, de Heer en Verlosser van de wereld. Amen.

Muziek: Bjørn Hjelmborg, Tekst: Psalmen, Psalm 84

Deens

Hvor elskelige er dine boliger, Herre Zebaoth!
Min sjæl begærer, ja længes efter Herrens forgårde;
Med fryd mit hjerte råber til den levende Gud.
Ja, spurven har fundet et hus, og svalen sin rede
hvor den har lagt sine unger:
dine altere, Herre Zebaoth, min Konge og min Gud!

Salige er de, ja, salige er de, som bo i dit hus,
De skulle endnu love dig.
Salige er de.

Vlaams

Hoe lieflijk zijn uw woningen, Heer Zebaoth!
Mijn ziel verlangt, ja hunkert naar de voorhoven van de Heer;
Met vreugde roept mijn hart tot de levende God.
Ja, de mus heeft een huis gevonden, en de zwaluw haar nest
waar zij haar jongen heeft gelegd:
uw altaren, Heer Zebaoth, mijn Koning en mijn God!

Zalig zijn zij, ja, zalig zijn zij die in uw huis wonen,
zij zouden u nog loven.
Zalig zijn zij.

Muziek: Gabriella Gullin, Tekst: Pär Lagerkvist

Zweeds

Tyst är det rum där jordens röster höjas.
Rop når ej dit där stjärnebanor böjas.

Ingen oss hör, ej något utav orden
Ingen oss hör, nere på jorden.

Tyst är det rum där mänskostriden kämpas.
Öde och stum är rymden.
I den dämpas rösterna snart
och når ej längre sedan.
Tyst är det redan.

Vlaams

Stil is het kamer waar de stemmen van de aarde rijzen.
Roepen bereiken het niet, waar sterbanen buigen.

Niemand hoort ons, geen enkel woord.
Niemand hoort ons, hier op aarde.

Stil is het kamer waar de strijd van de mens wordt gevochten.
Vervloekt en stil is de ruimte.
Daar dempen de stemmen zich spoedig
en bereiken daarna niet meer.
Het is al stil.

Muziek: Kaj-Erik Gustafsson, Tekst: Pär Lagerkvist

Zweeds

Det är vackrast när det skymmer 
All den kärlek himlen rymmer 
Ligger samlad i ett dunkelt ljus 
Över jorden, 
Över markens hus

Allt är ömhet 
Allt är smekt av händer 
Herren själv utplånar fjärran stränder 
Allt är nära, allt är långt ifrån 
Allt är givet 
människan som lån

Allt är mitt och allt ska tagas ifrån mig 
Inom kort ska allt tagas ifrån mig 
Träden, molnen, marken där jag går 
Jag skall vandra – 
ensam utan spår

Vlaams

Het is het mooiste bij het schemeren.
Al de liefde die de hemel draagt
ligt verzameld in een donker licht
over de aarde,
over de huizen van het land.

Alles is tederheid,
alles gestreeld door handen.
De Heer zelf wist verre kusten uit.
Alles is nabij, alles is ver vandaan.
Alles is gegeven
aan de mens als een lening.

Alles is het mijne en alles zal mij ontnomen worden.
Binnenkort zal alles mij ontnomen worden:
de bomen, de wolken, de grond waarop ik ga.
Ik zal wandelen —
alleen en zonder spoor.

Muziek: Carl Nielsen. Arr.: John Høybye, Tekst: Helge Rode

Deens

Skal blomsterne da visne
før de er sprunget ud?
Skal kilderne da isne,
før de har sunget ud?

Af purpurret og guldet
Gud væved livets tråd.
Den lyser gennem muldet
i elskovs smil og gråd.

Aa, tag dog mine hænder
og hold dem fast i din
og føl hvor blodet brænder,
min hede unge vin.

Og føl mit hjerte gløde
og tag det ind til dit.
Der brænder det til døde
men blusser klart og frit.

Vlaams

Zullen de bloemen dan verwelken
voordat ze zijn opengesprongen?
Zullen de bronnen dan bevriezen,
voordat ze hebben gezongen?

Uit purper en goud
weeft God het levensdraad.
Het straalt door de aarde
in de glimlach en tranen van de liefde.

Ah, neem toch mijn handen
en houd ze vast in de jouwe
en voel waar het bloed brandt,
mijn vurige jonge wijn.

En voel mijn hart gloeien
en neem het op in het jouwe.
Daar brandt het tot de dood,
maar het flakkert helder en vrij.

Muziek: Carl Nielsen. Arr.: John Høybye, Tekst: Johannes Jørgensen

Deens

Sænk kun dit hoved, du blomst
bøj det i bladene ned. 
Vent kun med lukket krone
nattens livsalige fred.

Natten den milde, den tyste,
kommer – o, bøj dig til blund.
Sov under gyldne stjerner,
som dig salig og sund.

Sov som et barn der vugges 
blidt i sin moders favn.
Vågner kun halvt og sukker
smilende moders navn.

Vlaams

Buig je hoofd maar, bloem,
buig het naar beneden in de bladeren.
Wacht maar met gesloten kroon
op de zalige rust van de nacht.

De nacht, zacht en stil,
komt – o, buig je tot de sluimer.
Slaap onder gouden sterren,
zalig en gezond voor jou.

Slaap als een kind dat zachtjes
in de armen van zijn moeder wiegt.
Wordt slechts half wakker en zucht
en glimlacht bij de naam van moeder.

Muziek og tekst: Hubertus Waelrant

Vlaams

Als ick U vinde med U spil en spinrock,
met U shoon handen en de roode wanghen
Dan vind ic dat ic ben van U ghevangen

Muziek: Georg Forster, Tekst: anonym

Vlaams

Ic seg adiu,
Wy twe moeten scheiten

Tot op ein niew
end al om vruecht vermeiden

Ic laet by hu dat herte myn
al war ghy syt,
dar sal ic syn!

Tsy druck oft pyn,
altyt sylt ghy die liefste syn,
die liefste syn.

Muziek: Henrik Rung ,Tekst: H. C. Andersen

Deens

Hvor Nilen vander ægypterens jord,
i Afrikas brændende lande,
der mødtes to fugle, de kom fra nord,
de talte om Danmarks strande:
“O husker du Sjølund den dejlige ø,
hvor de vilde skovduer kurre?
de duftende bøge, den stille sø?
husker du Gurre!”
“Ja der jeg bygget en sommerdag”,
så talte den lille svale,
“jeg havde min rede ved bondens tag,
jeg hørte ham synge og tale!”
Jeg tror, der er skønnest i Danmark!
Jeg tror, der er skønnest i Danmark!

Ved Gurre Sø holdt Kong Valdemar jagt,
smukt hornet lød gennem skoven,
den stod i sin rigeste sommerpragt,
og stjerner funkler foroven.
Da råbte kongen så lystelig,
hvor de vilde skovduer kurre:
“Lad Gud beholde sit himmerig,
har jeg kun Gurre!”
Det er så dejligt en sommerdag,
men dejligst i nattens stille,
når stjernerne blinker, og droslens slag
fortæller om Tovelille.
Jeg tror, der er skønnest i Danmark!
Jeg tror, der er skønnest i Danmark!

Vlaams

Waar de Nijl het land van de Egyptenaar bevloeit,
in de brandende landen van Afrika,
daar ontmoetten twee vogels elkaar, ze kwamen uit het noorden,
ze spraken over de stranden van Denemarken:
“Herinner je je Sjølund, dat heerlijke eiland,
waar de wilde houtduiven koeren?
de geurige beuken, het stille meer?
Herinner je Gurre!”
“Ja, daar heb ik op een zomerdag gebouwd,”
sprak de kleine zwaluw,
“ik had mijn nest bij het dak van de boer,
ik hoorde hem zingen en spreken!”
Ik geloof dat het het mooiste is in Denemarken!
Ik geloof dat het het mooiste is in Denemarken!

Bij Gurre Meer hield Koning Valdemar jacht,
prachtig klonk de hoorn door het bos,
het stond in zijn rijkste zomerschijn,
en sterren fonkelen boven.
Toen riep de koning zo vrolijk,
waar de wilde houtduiven koeren:
“Laat God zijn hemelrijk behouden,
ik heb alleen Gurre!”
Het is zo heerlijk op een zomerdag,
maar het allermooist in de stille nacht,
wanneer de sterren knipperen, en het kloppen van de lijster
vertelt over Tovelille.
Ik geloof dat het het mooiste is in Denemarken!
Ik geloof dat het het mooiste is in Denemarken!

Muziek: Poul Schierbeck, Tekst: H. C. Andersen

Deens

I Danmark er jeg født, dér har jeg hjemme,
dér har jeg rod, derfra min verden går;
du danske sprog, du er min moders stemme,
så sødt velsignet du mit hjerte når.
Du danske, friske strand,
hvor oldtids kæmpegrave
står mellem æblegård og humlehave.
Dig elsker jeg! – Danmark, mit fædreland!

Hvor reder sommeren vel blomstersengen
mer rigt end her ned til den åbne strand?
Hvor står fuldmånen over kløverengen
så dejligt som i bøgens fædreland?
Du danske, friske strand,
hvor Dannebrogen vajer –
Gud gav os den – Gud giv den bedste sejer! –
Dig elsker jeg! – Danmark, mit fædreland!

Du land, hvor jeg blev født, hvor jeg har hjemme,
hvor jeg har rod, hvorfra min verden går,
hvor sproget er min moders bløde stemme
og som en sød musik mit hjerte når.
Du danske, friske strand,
med vilde svaners rede,
I grønne øer, mit hjertes hjem hernede!
Dig elsker jeg! – Danmark, mit fædreland!

Vlaams

In Denemarken ben ik geboren, daar is mijn thuis,
daar heb ik mijn wortels, van daaruit gaat mijn wereld;
jij Deense taal, jij bent de stem van mijn moeder,
zo zoet zegent jij mijn hart telkens.

Jij Deense, frisse kust,
waar oude grafheuvels
staan tussen appelgaard en hopveld.
Ik hou van jou! – Denemarken, mijn vaderland!

Waar legt de zomer het bloembed
rijker dan hier tot aan het open strand?
Waar staat de volle maan boven het klaverland
zo mooi als in het vaderland van de beuk?

Jij Deense, frisse kust,
waar de Dannebrog wappert –
God gaf hem ons – God geef de beste overwinning! –
Ik hou van jou! – Denemarken, mijn vaderland!

Land waar ik geboren ben, waar ik mijn thuis heb,
waar ik mijn wortels heb, van waaruit mijn wereld gaat,
waar de taal de zachte stem van mijn moeder is
en als zoete muziek mijn hart bereikt.

Jij Deense, frisse kust,
met de nesten van wilde zwanen,
in groene eilanden, het thuis van mijn hart hier beneden!
Ik hou van jou! – Denemarken, mijn vaderland!

Muziek: Carl Nielsen, Tekst: Harald Bergstedt

Deens

Solen er så rød, mor,
og skoven blir så sort.
Nu er solen død, mor,
og dagen gået bort.
Ræven går derude, mor.
Vi låser vores gang.
Kom, sæt dig ved min pude, mor,
og syng en lille sang.

Himlen er så stor, mor,
med klare stjerner på.
Hvem monstro der bor, mor,
på stjernen i det blå?
Tror du, der er drenge, mor,
der kigger ned til mig? 
Og tror du, de har senge, mor,
og sover li’som jeg?

Hvorfor blir det nat, mor,
og kold og bitter vind?
Hør den lille kat,mor,
denmjaver og vil ind.
Mågerne og ternerne
har ingen sted at bo.
Å hør, nu synger stjernerne.
De synger mig til ro.

Vlaams

De zon is zo rood, moeder,
en het bos wordt zo zwart.
Nu is de zon gestorven, moeder,
en de dag voorbij.
De vos loopt daarbuiten, moeder.
Wij sluiten onze deur.
Kom, ga bij mijn kussen zitten, moeder,
en zing een klein liedje.

De hemel is zo groot, moeder,
met heldere sterren erop.
Wie woont daar, denk je, moeder,
op de ster in het blauw?
Denk je dat er jongens zijn, moeder,
die naar mij neerkijken?
En denk je dat ze bedden hebben, moeder,
en slapen zoals ik?

Waarom wordt het nacht, moeder,
met koude en bittere wind?
Hoor de kleine kat, moeder,
hij miauwt en wil naar binnen.
De meeuwen en sternen
hebben nergens een huis.
Oh hoor, nu zingen de sterren.
Ze zingen mij tot rust.